Nou daar gaan we dan!
Omdat ik de laatste tijd toch al allemaal spannende en nieuwe dingen aan het doen ben begin ik ook maar een blogpost.
‘WAT ‘zegt een stem in mijn hoofd ‘met jouw dyslexie een blogpost beginnen? Dat kan toch helemaal niet? Doe effe normaal!’
Vroeger raakte ik dan van slag door die stem en deed het dan maar niet.
Maar nu zei de puber in mij tegen die stem ‘Klopt maar ik doe het lekker toch!’
Die puber komt steeds vaker weer naar boven nu ik de 50 ben gepasseerd en ik moet toegeven ze is verrekte handig om in te zetten bij mijn angsten want ze heeft overal schijt aan.
Dus dit is de eerste en ik begin rustig en deel ik eerst het verhaal wat ik geschreven heb ‘ Het meisje en haar droom.’ wat ik ook op mijn you-tube kanaal heb gedeeld.
Er was eens een meisje met blauw haar genaamd Berlinda.
Ze had ook een hondje Tolly en een kat Pimperneel.
Ze hield van tekenen en schilderen en geloofde dat ze later een grote kunstenares zou worden.
Ze leefde in haar fantasie en kon zich uren alleen vermaken.
Ze hield van de natuur en was daar dan ook veel te vinden, ze bouwde hutten en verzorgde haar fantasiepaardje.
Haar hondje Tolly was er ook altijd bij, haar kat Pimperneel was vaak te lui om mee te gaan naar buiten dat deed ze liever ‘s nachts en lag nu lekker op een kussen voor betraande te kijken hoe Berlinda en Tolly zich uitsloofde.
Er werden weer eens hindernissen gebouwd in de tuin waar Berlinda dan met haar fantasiepaardje overheen sprong, ze rende door de hele tuin met de blije Tolly achter haar aan.
Berlinda hield van tekenen maar werd vaak uitgelachen om haar kinderachtige tekeningen en werd haar verteld dat het niet leek op het echte plaatje wat ze moest tekenen.
Ze werd veel gepest in de klas en langzam sloot ze de deur om open te tekenen en te schilderen.
Er waren periodes in haar leven dat ze weer begon maar na een poosje durfde ze niet verder en gooide alles wat ze gemaakt had weer in de prullenbak.
Op een bepaalde leeftijd besloot Berlinda haar verlangen om kunstenares te worden in een schatkist diep in haar hart t verstoppen en deed deze goed op slot.
Ze wou hier zuinig op zijn en goed bewaren maar voor nu was het niet veilig en dus stopte ze het weg en ging door met haar leven. Ze klom ook vaak in bomen en dan zat ze bovenin de boom heerlijk in haar fantasiewereld, alleen zij had de sleutel van de schatkist en kon hem openen wanneer het veilig was en ze alleen was.
Ze maakte veel dingen mee in haar leven en vergat zelfs dat ze de schatkist had.
Ze leefde voort en truggelde met het leven en voelde zich down. Maar op een gegeven moment kwam er een omkeer moment in haar leven. Ze werkte hard aan haar zelf en langzaam begon ze zich weer gelukkig te voelen en PLOTS herinnerde ze zich haar schatkist. Het duurde even voordat ze de sleutel weer had gevonden.
Toen ze de schatkist weer opende was ze verbaasd over wat ze allemaal zag.
Wat een pracht, zoveel kleuren, zoveel ideeën, zoveel tekeningen die getekend wilde worden.
Het kwam met grote golven uit de schatkist.
Ze voelde zich warm worden en intens gelukkig. Het was tijd om dit te delen met de wereld en niet meer bang te zijn, maar MOEDIG. Ze kon het allemaal niet meer tegenhouden, zij verdween in de schatkist, was één met de schatkist.
Ze wist zelf niet welke kant dit op zou gaan. Maar ze was bereid zich mee te laten voeren door de stroom van creativiteit.
Eigenlijk gaat het verhaal natuurlijk over mij met af en toe wat dingen erbij verzonnen of wat veranderd om het kloppend te maken met het verhaal.
ik merk dat ik het makkelijker vind om in een kinder verhaallijn te schrijven en zal dit de komende tijd ook meer gaan doen.
Ik heb al twee verhaaltjes weer geschreven ‘ Karina en haar Droomjurk’ en ‘ De Paardebloem’
Hoe het allemaal verder gaat verlopen weet ik nog niet en blijft een verassing maar ik deel het hier graag in mijn blogs.
Creatieve groet, Karin
Reactie plaatsen
Reacties